Flores

Przykładowa wycieczka po Flores: 4 dni na Flores

FLORES jest jedną z największych wysp w archipelagu Nusa Tenggara w południowo-wschodniej Indonezji (archipelag został skolonizowany przez Portugalczyków jako pierwszych Europejczyków). Jest długa na 360km. a szeroka na 12-70km. Liczy 1,5 miliona mieszkańców. Długa i wąska wyspa jest pokryta czynnymi wulkanami, jeziorami ukrytymi w lesie, polami ryżowymi oraz wieloma tradycyjnymi wioskami.

Ludność Flores jest w większości katolicka a w interiorze prawie w 100%. Ich katolicyzm jest jednak często wymieszany z prastarymi wierzeniami, można więc powiedzieć, że dominują animiści. W czasie zwiedzanie tradycyjnych wiosek można zaobserwować różne tego objawy – grobowce, składane ofiary bogom deszczu lub słońca itp.

Można także spotkać się i porozmawiać z wieloma polskimi misjonarzami, którzy są często źródłem niewiarygodnych historii.

Muzułmanie to ludzie morza i są skupieni głównie na wybrzeżu wyspy pracując jako rybacy lub budowniczowie łodzi. Duża ich część to sławne ludy Bajo i Bugis z południowego Sulawesi.

Mieszkają tu też protestanci, hinduiści i buddyści.

Bardzo widowiskowa rzeczą są stare tańce w tradycyjnych strojach. Przy odrobinie szczęścia można trafić na uroczystość w którejś z wiosek.

Flores słynie ze swoich ikatów, tkanin wykonywanych tradycyjnymi metodami. Jest ich ogromny wybór ze względu na wielkość, kolorystykę, motywy i jakość. Mieszkańcy Flores rozpoznają z jakiej części wyspy pochodzi dany ikat. W zasadzie w każdej z wiosek można podpatrzyć metodę ich wyrobu (trwa to czasem wiele miesięcy) oraz obserwować ludzi, zwłaszcza kobiety, noszące je na co dzień jako sarongi (owinięte dokoła pasa lub wręcz dokoła całego ciała przy chłodniejszej pogodzie).

Na Flores rozmawia się wieloma językami (głównych jest 6) i dialektami. Czasem różnice zachodzą już na bardzo małych obszarach.

Zachodnia część Flores to Manggarai, która dzieli się na Manggarai Barat – Manggarai Zachodnie (ze stolicą w Labuan Bajo) i Manggarai (ze stolicą w Rutenu).

Obszar Rutenu był w przeszłości pod rządami królestwa Bimy z sąsiedniej wyspy Sumbawa, co widać obecnie w nazwach miejscowości i tradycyjnych ubiorach.

Do zwiedzania:

• jaskinia pytonów w Lembor (w połowie drogi między Labuan Bajo a Rutengiem – wielometrowe pytony + miliony nietoperzy jako pożywienie),
• tradycyjne wioski z charakterystycznymi domami (tzw. Baru Gendang, z dachami w kształcie stożka schodzącymi aż do ziemi) i ołtarzami pośrodku (tzw. Compang, miejsce składania ofiar);
• pola ryżowe w typowym dla tego regionu kształcie sieci pajęczej – Lingko (tradycyjny sposób uprawy ziemi, która należy do wszystkich mieszkańców wioski, pośrodku pola znajduje się święte miejsce zwane Lodok , gdzie często składa się ofiary).

Bajawa to stolica regionu Ngada, nad którym góruje majestatyczny wulkan Inerie (2130m.n.p.m.). Cały obszar jest wprost pokryty rozrzuconymi w lesie tradycyjnymi wioskami ludu Ngada ( Bena, Luba, Wogo i wiele innych). Domy, stojące jeden koło drugiego, mają bardzo charakterystyczne dachy oraz bardzo zdobione wejścia.

Gorące źródła Soa, z których korzystają głównie miejscowi, są miłym zakończeniem dnia (tym bardziej, że w rejonie Rutenu i Bajawy klimat jest dość chłodny).

Podglądanie procesu destylacji araku (mocnego alkoholu otrzymywanego przez fermentację soku palmowego lub zacieru ryżowego), na miejscu degustacja i możliwość zakupu. Arak smakiem przypomina włoską grappę, smakuje dobrze z coca-colą lub spritem.

Ende, siedziba królestwa, które tu istniało w końcu XVIII wieku. Tu miała miejsce rebelia przeciwko Holendrom w latach 1916-1917 a w 1934 roku tu został zesłany przez Holendrów przyszły pierwszy prezydent Indonezji Soekarno.

Moni leży u stóp wulkanu Kelimutu. W pobliżu są do zwiedzenia wioski Jopu, Ranggase i Nggela ze swoimi tradycyjnymi domami, sławne z wyrobu ikatów.

Wulkan Kelimutu (1640m.n.p.m.) jest sławny ze swoich trzech kraterów na szczycie. W każdym z kraterów jest jezioro o różnym kolorze. Wynika to z obecności minerałów w wodzie jezior i zmienia się bardzo w miarę upływu czasu (od momentu wybuchu wulkanu w Eden w 1969r.). W tej chwili największe z jezior ma kolor turkusowy, drugie co do wielkości kolor rdzawo-bordowy a trzecie kolor czarny (to jezioro np. w przeszłości było białe).

Maumere, stolica regionu Sikka będącego w przeszłości królestwem. Stąd lecimy na Bali.